بازی وار

میزاری بعد لباس خدمتکارو میپوشی طرف میکشی تو اتاق...
-خب رمز اتاقش ندارم؟
- رمزش که از مرحله قبل مشخص شد 2396. بعدش که رسید اتاق اسلحه رو بر میداری و میکشیش. همین!!!
- راستی ریاضی چیکار کردی؟
- واقعا حال نداشتم اون همه سینوس و کسینوس حفظ کنم، ولش کردم.
. ?آره!!! این از همان حرفهایی است که در زمان کودکی هر کدام از ما به روش مخصوص خودمان تکرارش می کردیم. بازی!!! هر چقدر هم که درسخون بودیم باز هم آخرش این کلمه یک جایی تو زندگی ما داره بالا و پایین میپره. هیچ وقت حوصله درس نداشتیم اما تا حرف از بازی می شد، حاضر و آماده بودیم. .
??شاید این اصل موضوع حرف ما در پست های آینده باشد. حاضر و آماده بودن، انگیزه داشتن و در نهایت جرقه اصلی ذهن ما. داخل بازی ها چه چیزی بود که باعث می شد رمز 5 مرحله پیش را حفظ کنیم و بلد باشیم که داخل دایره مثلثاتی نبود. این شیطنت داخل بازی ها چیه که باعث میشد صبح های زود دور از چشم خانواده بلند شیم و شروع کنیم بازی کردن و تنبیه که هیچ حتی زود از خواب بیدار شدن هم به جان بخریم. 
#بازی ها ( گیمیفیکیشن ) این قدرت را دارند تا همه ما را وادار به کارهای سخت و تکراری بکنند که در حالت عادی به هیییییچ وجه حاضر به انجامشان نیستیم. ولی این خود بازی نیست. بازی ها فقط این قدرت را دارند تا احساساتی را در ما زنده کنند، نیاز های ما را پاسخ دهند و درست در همین لحظه است که یک جوان 1 متر و 90 ای سر دوستش داد می زند که چرا در Clan War شکست خورده. ?چطور می توان از قدرت نهان بازی ها استفاده کرد تا زندگی شخصی، کار، و صد ها مورد حوصله سربر روزانه را به لذت بخش ترین کار های دنیا تبدیل کرد؟ ??هیچ راهی برای جواب به این سوال لذت بخش تر از بازی کردن نیست.